Description: Ang tubo ay ipinakilala sa Pilipinas ng mga kolonyalistang Espanyol. Kinilala nila ang matabang lupain at magandang klima ng bansa tulad ng mayroon sa Batangas, kabilang ang Ibaan, bilang mainam para sa pagtatanim ng tubo. Dahil dito, nagtatag ang mga Espanyol ng mga malalaking hacienda ng tubo at dito sapilitang itinuro ang mga sistema at proseso ng pagtutubo sa mga Pilipino. Noong 1970s, nagkaroon ng milling ang Ibaan at doon dinadala ang mga naaning tubo upang gilingin sa isang trapiche para gawing asukal. Dahil dito, mas naengganyo ang marami sa mga Ibaeño na magtubo na lamang kesa sa maghabi dahil mas Malaki at malimit ang kita. Sa ngayon, ang pagsasaka ng tubo ay patuloy na naging mahalagang bahagi ng tanawin ng agrikultura ng Ibaan, na nag-aambag sa lokal na ekonomiya at nagbibigay ng kabuhayan para sa maraming residente. Gayunpaman, ang industriya ay umunlad din upang matugunan ang pagpapanatili at mga pangangailangan sa merkado, na sumasalamin sa pagbabago ng dinamika ng agrikultura sa rehiyon. Ayon kay Bb. Maila Vilela Tureja, 47 taong gulang, isa sa may pinakamalaking lupain ng tubohan sa Ibaan at nagmamay-ari ng Vilela’s Farm, mayroon silang sinusunod na tamang proseso para sa pagtutubo: Paghahanda ng Lupa Inihahanda nila ang lupa sa pamamagitan ng pagaararo gamit ang malalaking makina, hindi ito karaniwang kinakaya ng ordinaryong kalabaw sapagkat ang ugat ay umaabot ng 1 hanggang 2 metrong lalim. Pagkatapos ay sinusuyod ang lupa upang mapabuti ang taniman, at maghanda ng makinis na punlaan. Paghahanda ng Pananim Nagtataad o nangunguha ng pananim ang mga magtutubo, 6 na buwang gulang na tubo ang karaniwang kinukuha nila. Sa isang laksa, 10,000 piraso ng taad ang ginagamit at sa isang ektarya ay maroong 4 na laksa o depende sa mga magtutubo. Pagkatapos mapili ang mga pananim, ibinababad ito ng 1-2 gabi upang magkaroon ng suloy. Pagtatanim Ang mga sett o suloy ay itinatanim sa mga furrow o taniman sa naaangkop na lalim at espasyo, karaniwang mga 1-1.5 metro ang pagitan. Ang pagtatanim ay karaniwang ginagawa sa simula ng tag-ulan upang matiyak ang sapat na kahalumigmigan para sa pagtubo. Pangangalaga ng Tubohan Ang regular na pag-weeding ay mahalaga upang makontrol ang pag-agaw ng damo ng sustansya at mapanatili ang malinis na kapaligiran para sa tubo. Naglalagay ang mga magtutubo ng mga pataba na naglalaman ng mahahalagang sustansya, tulad ng nitrogen, phosphorus, at potassium, upang itaguyod ang malusog na paglaki. At higit sa lahat, sinusubaybayan at pinangangasiwaan ng mga magtutubo ang mga peste at sakit na maaaring makaapekto sa tubo. Pag-aani Ang tubo ay lumalaki sa loob ng ilang buwan, karaniwang tumatagal ng 10 hanggang 12 buwan bago umabot sa kapanahunan, depende sa iba at lokal na kondisyon. Karaniwan, ang tubo ay handa na para sa pag-aani kapag ang mga dahon ay nagsimulang matuyo at ang mga tangkay ay nagbabago ng kulay. Maaaring manu-manong anihin ang tubo gamit ang mga tradisyunal na pamamaraam o maaari din namang mekanikal na may mga taga-ani ng tubo. Ang mga inani na tubo ay ikinakarga sa mga trak at dinadala sa mga gilingan ng asukal o mga pasilidad sa pagproseso para sa pagkuha.